“Hoe vaak ga jij naar de wc?” Dat is een vraag die we over het algemeen niet geregeld aan elkaar stellen. Maar nu de vakantie weer voor de deur staat, verandert alles! Alles wat we normaal als handige routine of fijn ritueel beschouwen, gooien we als het even kan overboord met de vakantie. Weg met ons saaie voorspelbare leven, op naar het avontuur! En we mogen over poepen praten!
Meestal beginnen we de vakantie met een lange tocht in een auto of vliegtuig. We vertrekken op onmogelijke tijden, bewegen de hele dag haast niet en meteen al is ons vaste patroon van eten en op gezette tijden naar de wc weg. Aten we het hele jaar door een gezond ontbijt, in het vliegtuig moet je het doen met een klef broodje. En als je zelf je eten meeneemt in de auto, dan is het vaak ook iets anders dan wat je normaal eet. Ik kies altijd krentenbollen en pakjes sap. Gaan niet zweten of bederven en het is ook zo lekker gemakkelijk. De Hollandse appels die ik meeneem, liggen onder in de tas en krijg ik aan mijn medereizigers niet versleten. Tenzij ik ze schil en in partjes snij natuurlijk. Maar dat combineert weer lastig met autorijden …
Op de een of andere manier rijden we altijd net iets te lang door en als we dan een beetje hongerig ver na de lunchtijd bij een wegrestaurant aankomen, moeten we eerst nodig naar de wc. Na dat wc-bezoek ben ik mijn eetlust meestal kwijt. Want tja, zeg nou zelf, onderweg of op vakantie naar de wc gaan is meestal geen pretje. Hoe verder je van huis komt, hoe erger het wordt, is mijn ervaring. Dus bij elke stop ga ik naar het toilet, om soms meteen weer rechtsomkeer te maken. Dan maar ophouden, denk ik dan. Plassen hangend boven een pot is nog net te doen (ja heren, stel je dat maar eens voor), maar poepen is weer een heel ander verhaal. Deuren waar je van knie tot nek niet zichtbaar bent, maar de rest wel, wie verzint dat? Zeker de pragmatische schoonmaker? Toch is die schoonmaker meestal in geen velden of wegen te bekennen, en schoon zijn die toiletten ook niet per se. Op zo’n half open toilet hoort en ruikt iedereen alles. Best gênant… Ik las laatst dat ze in Japan een geluidje hebben geïnstalleerd dat menselijke wc-geluiden overstemt. Voorheen werden de toiletten zo vaak doorgetrokken als geluidsbarrière dat er een watertekort ontstond.
Dus toiletgeluid maken dat anderen kunnen horen willen we niet, maar wat te denken van de geur die zich vrijelijk onder en boven de half open toiletdeur naar de wasbakken verspreidt? Het komt er eigenlijk op neer dat poepen en een half open toilet niet zo goed samen gaan. Dus hoe vaak ga je? Best vaak, maar het lukt ook vaak niet. Dus terug in de auto mompel je iets van “te smerig, snel weer een keer stoppen ajb”. Eenmaal aangekomen op het vakantieadres duurt het bij mij nog wel een paar dagen voordat ook mijn stoelgang weer gewend is aan “het avontuur” waar we in zijn beland. Het andere eten, de andere etenstijden, de vreemde toiletten. Ik vraag mijn reisgenoten hoe het ervoor staat en of iedereen weer goed kan poepen. Een vraag die op vakantie gewoon beantwoord wordt. En als iedereen weer in orde is, kan de vakantie eigenlijk pas echt beginnen!
Een luiaard, om maar eens iets heel anders te noemen, poept maar één keer per week. Alles gaat langzaam bij de luiaard dus ook zijn toiletgang, dat lijkt logisch. Alleen een gevolg van een wekelijkse sanitaire stop is dat hij zoveel moet poepen dat hij zo’n eenderde van zijn lichaamsgewicht per keer uitpoept. En dat gaat dan weer heel … langzaam. Maar goed, onze boodschap is duidelijk. Op vakantie praat je makkelijker met elkaar over hoe vaak je gaat en hoe het gaat. Als het niet goed gaat met poepen, gaat het ten koste van je leuke vakantie. Probeer dat eens vast te houden als je weer terug bent van vakantie. Wij denken dat je het best wat vaker mag hebben over hoe vaak je poept en hoe het gaat. Want goed poepen is een groot geluk, dat merk je vooral als het niet goed gaat. Dus fijne zomer met een goede stoelgang gewenst!
© Tessie